ช่วงที่ผ่านมา แม่ได้เริ่มทำอะไรบางอย่างกับนำทาง ได้พยายามส่งด้านบวกให้นำทางมากขึ้น หรืออันที่จริง ที่แม่ส่งได้มากขึ้นเพราะนำทางส่งด้านบวกออกมามากขึ้นหละมั้ง คิดว่าไม่ได้คิดไปเอง แต่หลังครบ 6 ขวบมานี่ ดูเปลี่ยนไปมากมาย ... ในด้านที่ดีขึ้นหนะนะ :)

ด้วยความที่อยากขอบคุณนำทางและอยากย้ำความน่ารัก สิ่งดีๆ ที่เธอทำ (เป็นการสะท้อนและย้ำให้ฝังเข้าไป ให้รู้และให้เป็นด้านดีนั้นต่อไป) แม่เลยคิดเขียน "จดหมายรัก" ถึงนำทาง แต่ก็ใช่ว่าจะเขียนแต่ขอบคุณทุกครั้ง หากวันไหนมีเหตุการณ์อะไรที่ควรต้องเตือนต้องสอนกัน ก็จะเขียนลงไปด้วย โดยหลักของแม่คือ เขียนเริ่มด้วยสิ่งดีๆ ด้าน positive ที่เธอทำก่อน ตามด้วยการเตือนหรือสอนหรือขอร้อง (หากมี) และจบตบท้ายด้วยสิ่งดีๆ คำขอบคุณอีกครั้ง เพื่อให้น้ำหนักที่สิ่งดีมากกว่า และในการสอนแทรกนั้นก็จะใช้คำที่ soft ทำนองว่า ถ้าเบาลงอีกนิด, ถ้าทำตรงนี้อีกหน่อย จะเป็นอะไรที่ดียิ่งขึ้นไปอีกม้ากมากเลยลูก เป็นต้น

บางครั้งก็มีสะท้อนสิ่งที่ลูกเป็นหากมีเหตุการณ์ด้านอารมณ์เกิดขึ้น ซึ่งเรื่องนี้คือเรื่องหลักเรื่องหนึ่งที่แม่ทำอยู่เสมอ เพื่อให้นำทางรู้จักและเข้าใจตนเอง และจะนำพาไปสู่การเข้าใจผู้อื่นต่อไปเมื่อโตขึ้น ทั้งเรื่องการเข้าใจตนเองนี้ยังเป็นสิ่งที่ควรรู้ก่อนจะไปรู้เรื่องนอกตัวไหนๆ แม่เลยเลี้ยงลูกด้วยการเน้นในเรื่องนี้เสมอมา และดูว่าก็ได้ผลเป็นอย่างดี เพราะนอกจากจะเข้าใจตัวเองดีแล้ว ยังรู้ทันคนอื่นอย่างลึกซึ้งซะด้วยสิ (อันนี้ถ้าจะขยายความคงต้องเล่าอีกยาว ละไว้ก่อนแล้วกัน)

ตัวอย่างสักฉบับแล้วกัน (แต่แอบเขินนะ :P)

ก็เขียนใส่กระดาษที่ใช้แล้วหน้านึงธรรมดานี่แหละ แล้วก็พับเป็นนั่นนี่วางไว้ข้างหมอนนำทาง เด็กหญิงดีใจทุกครั้งนะ ไม่ได้เขียนให้ทุกวันหรอก กลัวเฝอเกินไป เขียนเฉพาะวันที่มีอะไรให้น่ากล่าวถึงจริงๆ หนะแหละ บางวันก็มีแอบถามบ้างว่า "วันนี้ไม่มีจดหมายหรอ" ^^

หลังจากเขียน จดหมายรัก หานำทางมาได้สักพักก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอน่ารักขึ้นอีก 2 กอง <3