ญี่ปุ่นที่กำลังจะถูกยึดครองโดยชาติตะวันตก ในขณะนั้น ทุกฝ่ายเห็นพ้องต้องกันว่าต้อง "ปฏิรูปประเทศ" ตอนนั้นมีอยู่สองแนวคิด ขอเรียกกลุ่มแรกว่า "กลุ่มหัวก้าวหน้า" มีทั้งคนในรัฐบาลโตกุกาว่าเอง อาจารย์ที่เคยเห็นโลกตะวันตก แน่นอนรวมทั้งเรียวมะที่ต้องการเห็นประเทศญี่ปุ่นแบบอารยะและไม่ต้องการให้เกิดสงคราม จึงได้ไปหาทางเรียนรู้จากอาจารย์หัวก้าวหน้าทั้งหลายในญี่ปุ่น กับอีกพวกหนึ่งคือ "กลุ่มรักชาติ" กลุ่มนี้ต้องการทำสงครามโค่นล้มรัฐบาลโตกุกาว่า ที่ปกครองประเทศมากว่า 300 ปี ด้วยระบบแบบโชกุน ศักดินา ซึ่งเห็นได้ว่ามันไปต่อไม่ได้แล้วและมีคนไม่พอใจระบอบนี้อยู่เป็นจำนวนมาก

ในกลุ่มรักชาติมีเพื่อนซี้ของเรียวมะอยู่เยอะแยะ มากมาย แต่จะให้พูดง่ายๆ ก็คือ ส่วนใหญ่แล้วในกลุ่มคนที่ต้องการจะปฏิรูปนั้น มีแนวคิดกระแสหลักว่าต้องโค่นล้มโตกุกาว่าก่อน เพื่อสถาปนาระบอบใหม่ที่ดีกว่า เป็นธรรมกว่า แต่เรียวมะมองการณ์ไกลว่าถ้าเรายอมให้เกิดสงครามโค่นล้ม แล้วโตกุกาว่าล้มไป หลังจากนั้นจะเป็นอย่างไรต่อไป เรียวมะมั่นใจว่ามันจะกลายเป็นรัฐบาลศักดินาโดย "ซัตสึโจ" (กองทัพซัตสึมะและโจชูที่ร่วมกันโค่นโตกุกาว่า) ซึ่งไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไรให้กับญี่ปุ่นอย่างยั่งยืนเลย

สิ่งที่เรียวมะคิดและต้องการ คือ การใช้ชีวิตอย่างเสรี ไม่มีซามูไรชั้นสูง ซามูไรชั้นต่ำ คนมีเสรีภาพที่จะทำได้อย่างใจ และแน่นอนเพื่อหลีกเลี่ยงสงครามการฆ่าฟันกันของคนในชาติ เพราะไม่เช่นนั้นแล้วญี่ปุ่นต้องถูกยึดครองจากชาวตะวันตกที่กำลังจ้องจะขย้ำญี่ปุ่นอยู่แน่แท้ และสุดท้ายผลลัพธ์ที่เรียวมะพยายามพร่ำบอกกับทุกคนทุกฝ่ายซึ่งก็คือ การปฏิวัติด้วยระบบรัฐสภาและประชาธิปไตย