ปัญหาอย่างหนึ่งที่แก้ไม่ตกกับนำทางก็คือเรื่อง "แปรงฟัน" ... 6 ปีครึ่งที่ผ่านมา ใช้ร้อยแปดเคล็ดลับเท่าที่จะคิดได้และหาได้ อ่านจากไหน ใครแนะนำอะไร ทำมาหมดแล้ว ... หนังสือเกี่ยวกับเรื่องฟัน, แปรงฟัน มีหลายเล่มพอควร อ่านกันมาตั้งแต่ 2 ขวบ, ชวนเล่น, แปรงพร้อมกัน, พูดดีๆ, งอนลูก, ตั้งกฎ, บ่น, บลาๆๆๆ แม้จะต้องทำในที่สุดแต่มีน้อยมากที่จะแปรงเองดีๆ จนแม่อ่อนใจกับเรื่องนี้มาก เมื่อ 15 วันก่อน ถึงจุดที่ "ต้องพูดคุย" นำทางตอบว่า "นำทางเข้าใจทุกอย่าง รู้ว่าทำไมต้องแปรงฟัน แต่มันเป็นสิ่งที่ไม่ชอบ เลยไม่อยากทำ"

ที่ผ่านมานำทางยังไม่เคยพูดออกมาแบบนี้ แม่ได้ยินแล้วก็จบ รู้แล้วว่าไม่จำเป็นต้องพยายามอธิบายอะไรกันอีก เพราะทั้งหมดทั้งมวลแค่มันเป็นสิ่งที่ลูกไม่ชอบ แม่ยอมรับความไม่ชอบและไม่อยากทำของนำทาง และถามนำทางว่าแล้วจะทำอย่างไรกันดี นำทางบอกว่านำทางก็จะทำ

วันถัดมาพอถึงเวลาแปรงฟันก่อนนอน แม่พูดว่า "ถึงเวลาที่เด็กๆ ไม่ชอบแล้ว" นำทางมองแม่แล้วยิ้ม แล้วก็ไปแปรงฟันด้วยดี

ผ่านมา 15 วัน นำทางไปแปรงฟันเองโดยส่วนใหญ่ มีที่รีบไปเล่นจนลืมแปรงบ้าง (เพราะช่วงนี้มีอาสาสมัครที่เธอติดอยู่ จะรีบไปเล่นบ้านอาสาสมัครหรือเล่นกับเค้าในสวนตลอด) ถ้าเจอเล่นอยู่ก็ถามตรงๆ แปรงฟันยังลูก บางทีก็ทวนกิจวัตรให้ก่อนเลย เดี๋ยวกินแล้ว จัดการตัวเองเรียบร้อยทุกอย่าง ก็ไปเล่นตามสบายเลย ไม่ค่อยต้องพูดซ้ำ แม้ว่าจะไม่ได้ทำทันทีทุกครั้งหรอก แต่ถือว่าเธอรู้แล้ว รอสักนิด (นานหน่อยก็มี ^^") แต่เดี๋ยวก็ทำเอง

สุดท้ายแล้ว การเข้าใจ ยอมรับตามความเป็นจริง และเคารพในความเป็นเค้า ก็ช่วยได้ดีที่สุดเหมือนทุกเรื่องที่ผ่านมา จริงๆ แล้วตลอดเวลาแม่ลืมคิดไปเองว่าเหตุผลจริงๆ ที่ลูกไม่ยอมไปแปรงฟันดีๆ คืออะไร ลูกพูดไปนั่นไปนี่ แม่ก็บ่นไปตามแต่ละสิ่งแต่ละครั้งที่ลูกพูด ทั้งๆ ที่ถ้าคิดสักนิดมันก็ง่ายมาก ว่าแค่ไม่อยากทำ พอแม่ยอมรับและเคารพในความรู้สึกของลูก ไม่เกี่ยวกับว่ามันจะถูกหรือผิดในมุมมองของแม่หรือของใคร แต่ยอมรับในส่วนของ "ความรู้สึก" ลูกก็ยอมรับในความจำเป็นที่ต้องทำแม้ขัดกับความรู้สึก เช่นกัน