ช่วงนี้เด็กกำลังบ้าแยกเสียงมากกก พูดอะไร อ่านอะไร แยกเสียงตลอด เออ...ดี ไม่ต้องบอกให้ลอง ไม่ต้องฝึกให้ทำ แต่อยากทำเอง เลยทำให้จับจุดการอ่าน-สะกดเองได้เร็วขึ้น และการที่นำทางพูดออกมาบ่อยๆ ทำให้แม่ได้สังเกตเห็นอะไรบางอย่างไปด้วย "ซอ สำ ลอ ลี กอ กับ คอ ขี้ ทอ เถ้า ... สำลีกับขี้เถ้า" ... เด็กจะใช้เสียงอักษรต่ำซะเป็นส่วนมากไม่ว่ารูปจริงๆ แล้วมันจะเป็นอักษรต่ำหรือสูง (ตัวอย่างที่ยกนี้นำทางพูดตอนที่ไม่ได้ชี้ดูที่หนังสือ แต่ถ้าชี้ดูก็จะพูดชื่อตัวอักษรถูกต้อง) ซึ่งถ้าเอาตามเสียงจริงๆ มันก็คงไม่ผิดอะไรนักเพราะถ้าไล่ตามเสียงวรรณยุกต์ เช่น ซอ สำ ของนำทาง > ซำ ส่ำ ซ่ำ/ส้ำ ซ้ำ สำ/ซ๋ำ เสียง ซ. มันก็ไปเป็นเสียง ส. ได้ (ซ๋ำ)

เมื่อเป็นดังนี้ แม่ก็คิดว่าตัวเองมีการบ้านที่จะหาทางแทรกซึมอักษรสูง-ต่ำให้ลูกแล้ว แต่ยังไม่ทันคิดถึงไหน เพียงแค่แม่พูดต่อจากนำทางบ้าง "สอ สำ ลอ ลี ขอ ขี้ ถอ เถ้า ... สำลีกับขี้เถ้า" นำทางก็บอกว่า

นำทาง : "ซอ กับ สอ มันเป็นพี่น้องกันหรอ มันถึงคล้ายกันเลย"
แม่รับว่า: "ใช่ๆ สงสัยจะเป็นญาติหรือเป็นพี่น้องกันเนอะ"
นำทาง:  "คอ กับ ขอ ด้วย"

เรื่องพี่-น้องนี่ คงต่อยอดมาจากที่ได้เขียนตัวอักษรที่เป็นพี่-น้องกันมาแล้ว คือ แม่จัดกลุ่มตัวอักษรที่เขียนคล้ายกัน มาให้เด็กๆ ได้เขียนพร้อมกันในแผ่นนั้นๆ ซึ่งแผนของแม่คือ พอเขียนแยกทีละครอบครัวครบทั้งหมดแล้ว จะให้เอาทั้ง 44 ตัวนี้ไปเขียนเป็น mind map แยกกลุ่มตามหน้าตาที่คล้ายกัน แล้วค่อยต่อด้วยสระ ... แม่เริ่มด้วยพี่-น้องทางรูป พอนำทางเอาความเป็นพี่-น้องทางเสียงมาด้วยอีก เลยคิดว่าไว้คงทำ 2 แบบเลย mind map แยกทางรูป กับแยกทางเสียง ^,^

ตัวอย่างที่เพิ่งเขียนไปมีพี่น้องของ ก.ไก่ มี ภ.สำเภา กับ ถ.ถุง / พี่น้องของ ข.ไข่ คือ ฃ.ฃวด (และจะเชื่อมต่อด้วย ช.ช้าง กับ ซ.โซ่) และยังมีตัวอื่นที่นำทางเขียนได้มาก่อนแล้วอย่าง ด.เด็ก กับ ต.เต่า นำทางก็บอกต่อว่า "ด.เด็ก เป็นพี่น้องกับ ต.เต่า", "ล.ลิง กับ ส.เสือ" เป็นต้น

แล้วพอคุยกันได้ดังนี้ แม่เลยสรุปได้ว่า แม่ยังไม่คิดทำอะไรต่อดีกว่า (กับเรื่องอักษร/เสียงสูง-ต่ำ) ลองรอดูนำทางจัดการตัวเองต่อไปเหมือนเดิมก็ดีแล้วนี่นะ ;-)